We vertelden in een andere blog dat we we enkele mensen aan u zouden voorstellen. De eerste vrouw die we graag aan u voorstellen is Esther. Zij is een zuster in het geloof.
Esther helpt mij als we samen komen voor de Bijbelstudies met de vrouwen en in het vertellen van de Bijbelverhalen aan de kinderen. Als je bij haar huisje komt, begroet ze je met een grote lach en zegt ze altijd: “Je bent hartelijk welkom!”
Ze woont vlak bij ons, in een klein huisje gemaakt van stenen, zoals alle mensen om haar heen. We ontmoetten haar en haar man toen we net naar Chadzunda verhuisd waren. Na een poosje verkocht ze de yoghurt voor ons. Nu maakt ze haar eigen stenen en verkoopt die aan de mensen om haar heen. Ze heeft twee kinderen, Constance en Wasborn, 11 en 5 jaar oud. Die zijn heel blij als ze wat yoghurt van ons krijgen of gebruikte schoolboeken en ze groeten je altijd met een blijde lach, net als hun moeder 🙂
Ik heb veel van haar geleerd en ze is zo’n lieve zus voor mij geweest. Ze was ook heel behulpzaam toen het gezin er niet was. Soms als ik niet begreep waarom bepaalde dingen gebeurden, door het culturele verschil, luisterde ze geduldig naar mij en probeerde het aan mij uit te leggen vanuit haar cultuur. Daarna zei ze: “We zullen samen hiervoor tot onze God bidden.”
Esther met haar twee kinderen bij haar huis
Bij het huis van haar moeder
In haar eigen huis
Afgelopen zomer ging ze door grote beproevingen en verdriet heen. Toen zei ze tegen mij: “Weet je, Job werd beproefd door God. En Hij liet Satan toe om hem te verzoeken. Maar uiteindelijk zegende God hem nog meer dan daarvoor. Ik geloof dat God mij nu beproeft en wil laten zien aan satan dat ik zijn eigendom niet meer ben, maar dat ik nu een dochter ben van onze liefdevolle, hemelse Vader. Ik moet geduldig zijn, wandelen met God en tot Hem bidden.”
Een andere keer had ze besloten om de volgende dag haar vriendin in het ziekenhuis te bezoeken. In dit overheidsziekenhuis moet je eigenlijk zelf voor je voedsel zorgen. Daarom wilde ze graag iets meenemen, maar ze had alleen wat maismeel en geen geld om iets te kopen. Ze vertelde hierover niets aan anderen, maar bad tot Hem Die “de Helper is van de arme en de nooddruftige.” Ze zei: “Ik wist dat God gewillig zou zijn om te voorzien, omdat ik weet wie mijn God voor ons wil zijn.” Die middag brachten Richard & Trijnie wat boodschappen naar haar huis, zo dat zij iets had om aan haar vriendin te geven. In blijdschap en dankbaarheid vertelde ze mij hier later over. “Wie is een God, zoals onze God..?”
De meesten van jullie weten waarschijnlijk dat Geerco & Liesbeth Evera eind deze maand met hun gezin naar Malawi hopen te komen. Zij komen de komende jaren bij ons wonen om Richard te helpen in al het werk. Om deze reden bouwen we een huis voor hen en ons op het land waar het Mission Center zich bevindt, in Chadzunda.
Een aantal mensen uit Nederland, veertien in totaal, kwamen ons helpen bij de bouw van onze huizen. We hebben erg genoten van deze tijd samen met hen en zijn dankbaar voor alles wat ze hebben gedaan! Ze hebben de raam- en deurkozijnen geschilderd, sommigen hebben kasten en planken gemaakt, anderen hebben het loodgieterswerk gedaan en weer anderen hebben aan de deuren en de plafonds gewerkt.
Aan het einde van hun werkvakantie hebben we ook een dag voor de kinderen uit ons dorp georganiseerd. Alle kinderen die door Esther (onze zuster en vertaalster) en enkele andere kinderen waren gevraagd om te komen, waren welkom. Veel kinderen zeiden tegen Esther, toen ze kwam: “Ik? Komt u voor mij? Mag ik naar het Missie Centrum komen? En ik mag mijn vriendjes ook uitnodigen? Zikomo kwambiri!” We hadden de dag gepland voor ongeveer 400 kinderen, maar onze God “Die machtig is meer dan overvloediglijk te doen, boven al wat wij bidden of denken”, bracht ongeveer 600 kinderen naar ons toe..! We zagen de kinderen met hun vriendjes over de paden tussen de velden en over de wegen naar het land komen rennen… Wat een heerlijk, vrolijk gezicht! Richard vertelde hen eerst een bijbelverhaal… Hij vertelde hen over Mattheüs 17 vers 14-21, hoe Jezus de krankzinnige jongen genas… Hoe dat wij allemaal slaven van satan zijn en dat Jezus ons uit Zijn macht wil verlossen… Wij verlangen er naar dat voor al deze kleine kinderen “Zijn Woord zal doen wat Hem behaagd”, zodat ze allemaal voor eeuwig Zijn lof zullen zingen!
Na het Bijbelverhaal kleurden enkele kinderen de kleurboeken die we hadden gekregen, anderen gingen voetballen, basketballen en andere spelletjes doen. Wij hebben samen met hen genoten van deze dag! Op onderstaande foto’s kun je er wat van zien… Aan het eind van de dag aten de kinderen samen en ze kregen nog wat voor onderweg naar huis. De kinderen gingen blij naar huis en wij ook!
Een paar dagen later vertelde een moeder mij over haar zoontje… Hij had tegen haar gezegd: “Mama, Richard heeft ons over dat jongetje verteld. Heeft Richard daar Jezus ontmoet? Ik wil Jezus ook zien! Ik denk dat ik hem er eens naar ga vragen.” Toen ik dit hoorde, was ik zo dankbaar voor het werk van de Heilige Geest in de harten van deze kleine jongen, en zal het niet zo zijn… ook in de harten van veel andere kinderen? “Want uit Hem, en door Hem, en tot Hem zijn alle dingen. Hem zij de heerlijkheid in der eeuwigheid. Amen.”
Veel liefde van ons allemaal!
Hierbij een foto overzicht van de werkvakantie in Malawi van deze zomer! Een andere cultuur, nieuwe ervaringen en alles gaat zo anders dan je gewend bent… Er zijn herinneringen gemaakt de nooit meer vergeten worden!
Woensdag 12 april… Heel vroeg in de morgen kreeg ik een berichtje van de familie dat zij over een paar uur naar Lilongwe zouden vliegen. Het was zo fijn om te weten dat ze nu echt dichtbij waren! Met grote blijdschap en dankbaarheid kon ik de laatste dingen voor hun thuiskomst doen… Hoe dankbaar waren we dat onze God en Vader hen weer bij ons hier terug bracht! Want ook al waren ze voor een kleine tijd ver weg van ons, ze waren niet uit ons hart, en daardoor verlangden we des te meer elkaar terug te zien. In de middag werd ik gebeld dat ze onderweg naar huis waren! Vanaf 8 uur luisterde ik naar elk geluid… “Zou dit de bus zijn?”
Rond 10 uur ging ik naar buiten en hoorde ik de bus aankomen! Eindelijk, na vijf maanden kon ik onze gate weer open doen en het gezin weer zien dat mij zo dierbaar is! Hoe dankbaar en blij ik was om hen allemaal weer te zien… Om met hen te kunnen eten en samen onze God te danken… Na de maaltijd lazen we uit Markus 16, waar de Heere Jezus tot Zijn discipelen zegt: “Ga uit in de gehele wereld en predik het evangelie aan alle creaturen.” We zijn dankbaar dat het gezin weer terug is in Malawi, zodat het Evangelie uit mag gaan naar vele Malawianen… Zodat velen van hen zullen overgaan van het koninkrijk van de duisternis tot het koninkrijk van onze God en Zaligmaker…
Het gezin is nu alweer een aantal weken terug… Mijn broertje, Thymen, is ook met hen meegekomen om te helpen in het werk op de compound. Trijnie maakt yoghurt en zorgt voor hun gezin. De kinderen doen hun schoolwerk weer en genieten van de Malawiaanse vrijheid en zon 🙂 En Richard gaat weer verder met al het zendingswerk. Het gaat goed met iedereen en we mogen samen onze God dienen in blijdschap!
In de volgende blogs hopen we sommige families van onze gemeente hier te introduceren, zodat u hen ook kunt leren kennen… 🙂
Wij bidden voor jullie en danken jullie voor de gebeden voor ons!
Veel liefde uit Malawi!
Weer herenigd!Onderweg…Nog meer lieve welkom-thuis-briefjes
Enkele maanden geleden deelden we iets van ons leven in Malawi. Korte tijd daarna, in november, vertrok onze evangelist met zijn gezin, om voor enkele maanden in Canada en Nederland te gaan. We denken terug aan de dag van hun vertrek in grote liefde en blijdschap. In alles hadden ze voor mij gezorgd en aan mij gedacht… Hoe dierbaar was het om nog een keer samen te bidden en te lezen uit de Bijbel… Om elkaar in Gods handen te geven, totdat Hij ons weer samen zou brengen… Alle kinderen hadden samen met Lianne iets leuks gemaakt en toen ik later naar mijn appartement ging, vond ik overal Hannah’s briefjes met Bijbelteksten en andere woorden van liefde en bemoediging… Zo lief! We houden van hen en we missen hen… Maar we hopen, niet voor lang meer… 😊
November afgelopen jaar… Onderweg naar Canada…
Toen Tonde (onze predikant en bouwer) een keer kwam om te even te praten, voordat hij naar zijn werk ging, zei ik tegen hem: “Tonde, ik heb gehoord wanneer het gezin maar huis komt!” Hij glimlachte en zei: “Je bent daar heel blij mee volgens mij, aan je gezicht te zien. Ik ook. Ik mis hen.” En hij imiteerde Richard, hoe hij bloemen aan het plukken was voor Trijnie. Hij lachte en zei dat hij liever kip zou krijgen, dan een bos bloemen 😊 Trizza (onze schoonmaakster) zegt vaak tegen mij dat ze de kinderstemmen zo mist in ons huis. En dan zegt ze altijd: “Zeg tegen Ma’am, als je haar weer spreekt, dat ik haar en hen allemaal mis!” Soms zeg ik tegen Esther (mijn lieve vriendin en vertaler voor de Bijbelstudies en Bijbelverhalen voor de kinderen) : “Nog maar zoveel dagen, Esther!” Dan lacht ze en zijn we samen al blij, omdat het gezin bijna thuis zal komen… 😊 Als ik de kinderen op zaterdag over de “Azungu’s” vertel, zijn ze allemaal heel stil. En toen ik hen vroeg: “Vinden jullie het leuk dat het gezin nu echt bijna, bijna weer bij ons is?” En ze antwoordden allemaal: “Eeee! Kenako titha kusewera nawo!” (Ja! Dan kunnen we weer met hen spelen!”) Zoals jullie kunnen merken, zullen wij allemaal zó blij en dankbaar zijn als iedereen weer thuis zal zijn!
We houden van deze kinderen en hun vrolijke zingen
Ook al missen we de familie, toch zijn we ook dankbaar voor de liefdevolle zorg van onze God… Voor het gezin ver weg en voor ons hier! Hij heeft ons laten zien dat Zijn Woord de waarheid is: “De HEERE is mijn Herder, mij zal niets ontbreken.” Vanaf de dag dat het gezin wegging, tot deze dag toe, kunnen we alleen maar zeggen: “Groot is Uw Trouw, o HEER’!” Wie is een Koning, een Herder, een Vader, een Leidsman, een Trooster, een Helper, zoals onze God? Hanna schreef het op voor mij en ik heb zo vaak gezien dat het zo is… “God is onze Toevlucht en Sterkte, Hij is krachtig bevonden een Hulp in benauwdheden.” Zijn genade is genoeg voor elke dag en Hij is zo gewillig om voor ons te zorgen, wanneer wij onze zorgen op Hem werpen… Niets is te groot voor Gods macht en niets is te klein voor Zijn liefde! Elke dag heeft Hij laten zien dat Hij onze El-Shaddai wil zijn… De God Die ons genoeg is… Zo geduldig met onze zwakheden, liefdevol, vol van barmhartigheid en altijd gewillig om onze hand te pakken en ons weer op te richten..!
Met Julia en Hanna… Liefdevolle herinneringen…
Tot Gods eer en in dankbaarheid aan Hem zou ik iets willen delen van Gods liefdevolle zorg en dat Hij nog steeds Dezelfde is als toen Mary Slessor schreef wat het gebed voor haar is… “Mijn leven”, schreef ze, “is één lang verhaal van beantwoorde gebeden; dagelijks, ja uur na uur. Gebed om lichamelijke kracht, gebed bij psychische overspannenheid, op wonderlijke manieren ontvangen leiding, fouten die voorkomen en gevaren die afgewend werden, vijandschap tegen het Evangelie dat weggenomen werd, voedsel dat precies op het juiste moment geschonken werd, ja, voor alles wat te maken heeft met mijn leven en mijn gebrekkige dienst aan God. Met groot ontzag en verwondering kan ik getuigen: ik geloof dat God het gebed beantwoordt. Ik weet dat God het gebed verhoort!”
Op een zondag liep ik samen met Priscilla (de vrouw van Tonde) naar het missiecentrum. Priscilla keek naar de mais en zei: “Bid Nienke, ik ben aan het bidden voor regen! Mijn mais heeft regen nodig!” De week daarna was het aan het regenen… Zó veel dat ik dacht… hoe kan ik de kerstfeestviering doen met de kinderen, op het land? Als het zaterdag ook regent, hoe kunnen de kinderen dan komen? Het zou onmogelijk zijn voor de kleine kinderen, soms 3 of 4 jaar oud, omdat het teveel water- en modderstromen zouden zijn, op de weg die ze zouden moeten lopen… En we zouden samen met hen eten, maar ik dacht… hoe kan ik de kinderen daarvoor genoeg ruimte in het missiecentrum geven? Daarom baden we samen of onze Vader die dag de regen in zou willen houden en of de zon zou mogen schijnen… En onze God antwoordde het gebed… Op zaterdag, toen het kerstfeest was, was de zon heerlijk aan het schijnen en het regenende niet, voor het eerst in die week… Veel kinderen waren door Zijn hand bij ons gebracht en we mochten hen vertellen over Abraham die zijn zoon moest gaan offeren… Om te horen over God’s liefde tot deze wereld, in dat Hij Zijn Zoon heeft gegeven, om het Offer te zijn voor onze zonden… Ook voor de kinderen in Chadzunda… De kinderen luisterden en waren zó blij toen ze zagen dat we eten hadden klaargemaakt voor iedereen… We waren zo dankbaar toen we naar huis gingen… Verblijdt in onze liefdevolle God en Vader… “Indien wij ontrouw zijn, Hij blijft getrouw!”
We hebben de trouw van onze God ook gezien in de liefde van de Malawianen. Ze zijn allemaal zó behulpzaam en liefdevol geweest, als broeders en zusters.. Ik zei een keer tegen Aubrey (onze boerderij manager), toen er een technisch probleem was… “Soms wilde ik dat ik nu even mijn vader of broer kon vragen voor zulke dingen, of dat Richard hier was. Zij zouden weten wat ik zou moeten doen, maar nu moet ik het eigenlijk zelf oplossen denk ik…” 😊 Toen antwoordde hij mij, glimlachend: “Dat moet je eigenlijk niet zeggen. Ik wil een broer voor je zijn. Dit kunnen we wel oplossen samen en de volgende keer kom je gewoon gelijk naar mij toe. Ik wil je altijd helpen!” Als ik Esther vraag om samen met mij naar de markt te gaan, zegt ze altijd: “Natuurlijk wil ik met je meegaan! Zeg maar wanneer je tijd hebt en dan gaan we samen.”
Esther voor haar huisje in Chadzunda
Als ik snel even naar Tonde en Priscilla ga om even iets te brengen, zeggen ze ltijd: Takulandilani, lowani!” (Wat fijn dat je er bent, kom naar binnen alsjeblieft!) “Wacht heel even, dan kunnen we samen nsima eten!” En als Replaca (hun kleine zoontje) mij aan ziet komen, lacht hij, en verwacht dat er iets lekkers zal zijn… Hij houdt van onze yoghurt of van iets dat ik gebakken heb en zegt dan tegen mij: “Tathokoza kwambiri, tseke, tseke, tseke!” 😊 (Heel erg dankjewel, zó lekker!) Priscilla neemt mij dan mee naar haar keuken en we maken samen de nsima. Daarna eten we samen, we lezen uit de Bijbel en zingen de Chichewa hymns… Hun huisje is voor mij een plaats van liefde en vrede…
Priscilla vroeg of ik samen met haar naar haar moestuin wilde gaan…
Hoe vaak heeft onze God laten zien dat Hij de “Vader aller barmhartigheden is en de God aller vertroosting..!” Dat Hij de God is Die Liefde is, zelfs in Zijn oordelen… Enkele weken geleden kwam de cycloon Freddy over Malawi… Veel mensen hebben hun bezittingen verloren, hun huizen zijn afgebroken door het water, maar ook veel mensenlevens zijn weggenomen… Aubrey en Tonde zijn naar de huizen gegaan van de mensen die het zwaarste getroffen waren in Chadzunda en in de dorpen om ons heen. Ze spraken met hen en nodigden hen uit om op de woensdag daarna naar het missiecentrum te komen.
Een van de huizen die was afgebroken door de cycloon…
Die woensdag luisterden we samen naar Gods woorden uit Jeremia 7… Dat het Gods hand is, die dit gedaan heeft, vanwege al onze zonden… Maar dat Hij dit ook in Zijn liefde doet, omdat Hij wil dat wij naar Hem terugkeren, zodat Hij ons kan genezen en zegenen… Zodat onze zonden kunnen worden vergeven en we gereed zullen zijn voor de komst van de Heere Jezus… Na de dienst nodigden we hen uit om op vrijdag terug te komen om wat voedsel te ontvangen voor hun gezinnen…
We luisteren samen naar de woorden uit Jeremia
De mensen ontvingen het voedsel met blijdschap en dankbaarheid… We hopen en verlangen dat dit alles zondaren heeft gebracht tot de Enige en volkomen Zaligmaker… Dat velen hun klederen hebben gewassen in het bloed van het Lam…
De mensen gaan maar huis met de voedsel items
Nu ik deze woorden aan het schrijven ben, is het nog maar negen dagen totdat we de bus hopen horen thuiskomen en dat we het gezin weer zullen zien dat ons zo dierbaar is… De volgende keer hopen we daarom weer meer te delen over hun leven hier. We willen jullie bedanken voor jullie gebeden en voor jullie gaven… Wij bidden ook voor jullie en wensen jullie allemaal de zegen van onze God…
Een hele goedendag voor u die dit leest. De komende weken schrijf ik, Lianne Bakelaar, even de blog en help ik hier in Malawi ook in andere werkzaamheden. Voor u is het vast erg leuk om iets van de familie te zien en te horen. In deze blog zullen we u meenemen naar het leven in Malawi. Ook laten we u wat foto’s zien van het bezoek van mevrouw Overbeek (de moeder van Richard) en Jason (neefje). Zij zijn in augustus twee weken bij ons geweest en hier hebben we erg van genoten! 🙂
Oma Overbeek met de kinderenVan links naar rechts: Jeniessa, Lianne, Emmalie, Julie, Hanna met Isaac
Tijdens het schrijven van deze blog woont de familie en Nienke al bijna een jaar in Malawi. Nu vraagt u zich misschien wel af: hoe ziet een dag in Malawi eruit? Dat is voor elk gezinslid natuurlijk anders. De kinderen beginnen om acht uur met school en zijn meestal klaar aan het begin van de middag. Nienke geeft de kinderen thuisonderwijs.
Richard’s dagen zijn gevuld met evangelisatiewerk, waarin Aubrey hem helpt in het vertalen. Om de week gaat hij op vrijdag en zaterdag de leiders van de verschillende kerken lesgeven uit de Bijbel. Dit doet hij dan in het Mission Center. De andere week gaat Richard op vrijdag zelf naar de kerken toe. De rest van de dagen zijn gevuld met allerlei andere werkzaamheden. Op zondagochtend gaat Richard preken in een van de kerken en ’s middags is er een kerkdienst in het Mission Center. Hier komen alleen Malawianen die Engels kunnen, want er wordt dan niet vertaald naar Chichewa. Trijnie is de grote steun van Richard in al het werk.
Op de maandag, woensdag en vrijdag maak ik de yoghurt. Van maandag tot vrijdag verkoopt Esther en op de zaterdag verkoopt Magie voor ons. Enkele dagen in de week komt Miriam om schoon te maken en Stan om de tuin te onderhouden. Onze elektriciteit en water is soms een beetje anders geregeld dan in Nederland of Canada. We kunnen er vanuit gaan dat we elke dag minstens een paar uur geen elektriciteit hebben, maar gelukkig kunnen we de generator aanzetten voor een heerlijk kopje koffie 🙂 Af en toe komt het voor dat we geen stromend water hebben, maar ook daar is een oplossing voor. We vragen dan enkele vrouwen uit het dorp om bij ons water te brengen, totdat we weer stromend water hebben.
Wat mij verder is opgevallen, sinds dat ik hier gekomen ben, is de grote armoede. Veel gezinnen zijn gebroken. Van liefde tussen man en vrouw is zelden sprake, kinderen die opgroeien zonder liefde, kinderen die niet weten wie hun vader is. Veel Malawianen hebben geen levensdoel en hoop ontbreekt, scholing is voor de meesten onbetaalbaar, veel vrouwen verkopen hun lichamen voor geld. Maar vooral, wat zijn weinigen bekend met het Evangelie van Christus Jezus. Daarom wil ik iedereen die meeleeft met de familie vragen om het werk in Malawi te gedenken in het gebed.
Ik hoop dat ik u met deze blog een beetje heb kunnen meenemen in het leven van de familie Overbeek en dat u hiermee meer een beeld heeft van hoe het er hier in Malawi eraan toe gaat.
Veel liefde van ons allemaal en tot de volgende keer!
Jonathan en JasonOma Overbeek en Richard op de marktOma Overbeek en Richard met de leiders van de kerkenOma Overbeek met Roseanne, Micah en Jeniessa
Welkom bij onze eerste blog over ons leven in Malawi! Hierin vertellen we u wat we momenteel doen om een bron van inkomsten te hebben voor ons zendingswerk; we maken zelf yoghurt.
Sinds een paar maanden hebben wij vijf koeien op de boerderij van het missiecentrum. Daarom horen wij iedere morgen: “Hallo, hallo!” en dan staat één van onze boeren voor onze deur met een emmer melk. ‘s Middags komt hij nog een keer en zo krijgen we iedere dag ongeveer 16 liter melk van de boerderij. Het meeste hiervan gebruiken wij om yoghurt te maken. We hebben dit van Peter, een Malawiaanse boer, geleerd.
Peter vertelt Hanna over de verschillende yoghurt smakenHessiah en Julia vonden het leuk om Peter te helpen
Als we klaar zijn met het schoolwerk, gaan we naar buiten. Dan maken we de charcoal stove klaar. Ondertussen gieten we de melk door verschillende zeven in de melkkan, we voegen wat poeder toe en dan zetten we de melkkan op de charcoal stove.
De charcoal stove is gestart en alles staat klaarDe melk is in de melkkan gedaan
We roeren de melk goed, totdat de thermometer 90 graden aan geeft. Dan halen we de melkkan van de stove en doen we er suiker doorheen. Hierna laten we de melk afkoelen in een grote bak met water, totdat de thermometer 45 graden laat zien.
Hanna roert de melk
Dan gieten we de melk in kleinere emmers en maken we verschillende smaken yoghurt klaar: vanille-, aardbeien-, mango-, ananas- of bananenyoghurt. Nadat de yoghurt een poosje in dekens heeft gestaan en vervolgens in de koelkast is gegaan, is het tijd om de yoghurt in kleine flesjes te doen.
De jongere kinderen helpen ook graag meeDe yoghurt is klaar voor de verkoop
De volgende morgen komt Esther om onze yoghurt op te halen. Met een grote koelbox op haar hoofd, gevuld met 30 flesjes yoghurt, vertrekt ze even later naar de markt in Chadzunda. De kinderen helpen graag mee met het maken van de yoghurt, maar het allerleukste is het proeven natuurlijk! 🙂
Esther onderweg naar de markt in Chadzunda
Veel liefde uit Malawi van ons allemaal en tot de volgende keer!
Richard en zijn vrouw Trijnie samen met hun negen kinderen, wonen in Malawi sinds september 2021. Zij zijn uitgezonden door de gemeente van Bethábara Nederland. Richard’s primaire focus is evangelisatiewerk in de dorpen, waar kerken staan van onder andere de Associated Presbyterian Church (APC). De APC heeft meer dan 20 kerken gevestigd sinds 2015 in de minder ontwikkelde delen van Malawi.
Enige tijd geleden heeft het APC bestuur contact opgenomen met Richard om “over te komen en te helpen”. Daarom is Richard in maart 2019 vanuit zijn thuisland Canada naar Malawi gereisd, om daar tien dagen te blijven. Toen hij daar was realiseerde hij de grote noodzaak van de prediking van het Evangelie. Het Evangelie van volledige verdorvenheid in de mens en volledige verlossing in Christus en rechtvaardiging uit genade door het geloof. In zijn hart was een sterke overtuiging van Lukas 14:23 “Dwing hen in te komen, opdat Mijn huis vol worde” en is al sinds jonge leeftijd een roeping om het Evangelie te brengen. Door de genade en leiding van de Heere en met de hulp van de gemeente in Nederland heeft Richard alles achter kunnen laten en de roeping naar Malawi gehoorzaamd. Dit heeft hij alleen kunnen doen door de barmhartigheden en tedere liefde van zijn Meester, Die de belofte en de roeping heeft gegeven: “Gaat dan henen, onderwijst al de volken, dezelve dopende in den Naam des Vaders, en des Zoons, en des Heiligen Geestes; lerende hen onderhouden alles, wat Ik u geboden heb. En ziet, Ik ben met ulieden al de dagen tot de voleinding der wereld.”
In september 2021 is Richard met zijn gezin naar Malawi gereisd, om dit werk te beginnen. Richard & Trijnie zijn in Malawi gekomen met acht kinderen, vijf meisjes en drie jongens, en in april 2022 is er nog een jongetje geboren.
Julia met haar kleine broertje Isaac Timothy
Ondanks dat het leven in Malawi hier heel anders is dan het was in Canada, geniet de familie van het land en is het als hun thuis geworden, door de genade van God. Richard’s focus ligt momenteel bij evangelisatie in meer dan 30 dorpen. In de meeste van deze dorpen zijn er kleine kerken, waar 20 tot 80 dorpelingen samenkomen. Daarnaast is Richard begonnen met een “Stewardship” opleiding in het Bethábara Mission Center. Hij onderwijst de voorgangers en ouderlingen van de kerken in Bijbelse prediking en levenswijze. Verder is er een kleine boerderij bij het Mission Center om zelfvoorzienend te kunnen leven en zo de kosten enigszins te kunnen dekken. Richard’s grote verlangen is dat de Heilige Geest rijk zal worden uitgegoten in Malawi, dat Christus de Koning verhoogd zal worden in dit land en dat de vruchten van bekering en vernieuwing tot eer en verheerlijking van de Vader gebracht zullen worden voor Zijn heilige troon.
