Enkele maanden geleden deelden we iets van ons leven in Malawi. Korte tijd daarna, in november, vertrok onze evangelist met zijn gezin, om voor enkele maanden in Canada en Nederland te gaan. We denken terug aan de dag van hun vertrek in grote liefde en blijdschap. In alles hadden ze voor mij gezorgd en aan mij gedacht… Hoe dierbaar was het om nog een keer samen te bidden en te lezen uit de Bijbel… Om elkaar in Gods handen te geven, totdat Hij ons weer samen zou brengen… Alle kinderen hadden samen met Lianne iets leuks gemaakt en toen ik later naar mijn appartement ging, vond ik overal Hannah’s briefjes met Bijbelteksten en andere woorden van liefde en bemoediging… Zo lief! We houden van hen en we missen hen… Maar we hopen, niet voor lang meer… 😊
Toen Tonde (onze predikant en bouwer) een keer kwam om te even te praten, voordat hij naar zijn werk ging, zei ik tegen hem: “Tonde, ik heb gehoord wanneer het gezin maar huis komt!” Hij glimlachte en zei: “Je bent daar heel blij mee volgens mij, aan je gezicht te zien. Ik ook. Ik mis hen.” En hij imiteerde Richard, hoe hij bloemen aan het plukken was voor Trijnie. Hij lachte en zei dat hij liever kip zou krijgen, dan een bos bloemen 😊 Trizza (onze schoonmaakster) zegt vaak tegen mij dat ze de kinderstemmen zo mist in ons huis. En dan zegt ze altijd: “Zeg tegen Ma’am, als je haar weer spreekt, dat ik haar en hen allemaal mis!” Soms zeg ik tegen Esther (mijn lieve vriendin en vertaler voor de Bijbelstudies en Bijbelverhalen voor de kinderen) : “Nog maar zoveel dagen, Esther!” Dan lacht ze en zijn we samen al blij, omdat het gezin bijna thuis zal komen… 😊 Als ik de kinderen op zaterdag over de “Azungu’s” vertel, zijn ze allemaal heel stil. En toen ik hen vroeg: “Vinden jullie het leuk dat het gezin nu echt bijna, bijna weer bij ons is?” En ze antwoordden allemaal: “Eeee! Kenako titha kusewera nawo!” (Ja! Dan kunnen we weer met hen spelen!”) Zoals jullie kunnen merken, zullen wij allemaal zó blij en dankbaar zijn als iedereen weer thuis zal zijn!
Ook al missen we de familie, toch zijn we ook dankbaar voor de liefdevolle zorg van onze God… Voor het gezin ver weg en voor ons hier! Hij heeft ons laten zien dat Zijn Woord de waarheid is: “De HEERE is mijn Herder, mij zal niets ontbreken.” Vanaf de dag dat het gezin wegging, tot deze dag toe, kunnen we alleen maar zeggen: “Groot is Uw Trouw, o HEER’!” Wie is een Koning, een Herder, een Vader, een Leidsman, een Trooster, een Helper, zoals onze God? Hanna schreef het op voor mij en ik heb zo vaak gezien dat het zo is… “God is onze Toevlucht en Sterkte, Hij is krachtig bevonden een Hulp in benauwdheden.” Zijn genade is genoeg voor elke dag en Hij is zo gewillig om voor ons te zorgen, wanneer wij onze zorgen op Hem werpen… Niets is te groot voor Gods macht en niets is te klein voor Zijn liefde! Elke dag heeft Hij laten zien dat Hij onze El-Shaddai wil zijn… De God Die ons genoeg is… Zo geduldig met onze zwakheden, liefdevol, vol van barmhartigheid en altijd gewillig om onze hand te pakken en ons weer op te richten..!
Tot Gods eer en in dankbaarheid aan Hem zou ik iets willen delen van Gods liefdevolle zorg en dat Hij nog steeds Dezelfde is als toen Mary Slessor schreef wat het gebed voor haar is… “Mijn leven”, schreef ze, “is één lang verhaal van beantwoorde gebeden; dagelijks, ja uur na uur. Gebed om lichamelijke kracht, gebed bij psychische overspannenheid, op wonderlijke manieren ontvangen leiding, fouten die voorkomen en gevaren die afgewend werden, vijandschap tegen het Evangelie dat weggenomen werd, voedsel dat precies op het juiste moment geschonken werd, ja, voor alles wat te maken heeft met mijn leven en mijn gebrekkige dienst aan God. Met groot ontzag en verwondering kan ik getuigen: ik geloof dat God het gebed beantwoordt. Ik weet dat God het gebed verhoort!”
Op een zondag liep ik samen met Priscilla (de vrouw van Tonde) naar het missiecentrum. Priscilla keek naar de mais en zei: “Bid Nienke, ik ben aan het bidden voor regen! Mijn mais heeft regen nodig!” De week daarna was het aan het regenen… Zó veel dat ik dacht… hoe kan ik de kerstfeestviering doen met de kinderen, op het land? Als het zaterdag ook regent, hoe kunnen de kinderen dan komen? Het zou onmogelijk zijn voor de kleine kinderen, soms 3 of 4 jaar oud, omdat het teveel water- en modderstromen zouden zijn, op de weg die ze zouden moeten lopen… En we zouden samen met hen eten, maar ik dacht… hoe kan ik de kinderen daarvoor genoeg ruimte in het missiecentrum geven? Daarom baden we samen of onze Vader die dag de regen in zou willen houden en of de zon zou mogen schijnen… En onze God antwoordde het gebed… Op zaterdag, toen het kerstfeest was, was de zon heerlijk aan het schijnen en het regenende niet, voor het eerst in die week… Veel kinderen waren door Zijn hand bij ons gebracht en we mochten hen vertellen over Abraham die zijn zoon moest gaan offeren… Om te horen over God’s liefde tot deze wereld, in dat Hij Zijn Zoon heeft gegeven, om het Offer te zijn voor onze zonden… Ook voor de kinderen in Chadzunda… De kinderen luisterden en waren zó blij toen ze zagen dat we eten hadden klaargemaakt voor iedereen… We waren zo dankbaar toen we naar huis gingen… Verblijdt in onze liefdevolle God en Vader… “Indien wij ontrouw zijn, Hij blijft getrouw!”
We hebben de trouw van onze God ook gezien in de liefde van de Malawianen. Ze zijn allemaal zó behulpzaam en liefdevol geweest, als broeders en zusters.. Ik zei een keer tegen Aubrey (onze boerderij manager), toen er een technisch probleem was… “Soms wilde ik dat ik nu even mijn vader of broer kon vragen voor zulke dingen, of dat Richard hier was. Zij zouden weten wat ik zou moeten doen, maar nu moet ik het eigenlijk zelf oplossen denk ik…” 😊 Toen antwoordde hij mij, glimlachend: “Dat moet je eigenlijk niet zeggen. Ik wil een broer voor je zijn. Dit kunnen we wel oplossen samen en de volgende keer kom je gewoon gelijk naar mij toe. Ik wil je altijd helpen!” Als ik Esther vraag om samen met mij naar de markt te gaan, zegt ze altijd: “Natuurlijk wil ik met je meegaan! Zeg maar wanneer je tijd hebt en dan gaan we samen.”
Als ik snel even naar Tonde en Priscilla ga om even iets te brengen, zeggen ze ltijd: Takulandilani, lowani!” (Wat fijn dat je er bent, kom naar binnen alsjeblieft!) “Wacht heel even, dan kunnen we samen nsima eten!” En als Replaca (hun kleine zoontje) mij aan ziet komen, lacht hij, en verwacht dat er iets lekkers zal zijn… Hij houdt van onze yoghurt of van iets dat ik gebakken heb en zegt dan tegen mij: “Tathokoza kwambiri, tseke, tseke, tseke!” 😊 (Heel erg dankjewel, zó lekker!) Priscilla neemt mij dan mee naar haar keuken en we maken samen de nsima. Daarna eten we samen, we lezen uit de Bijbel en zingen de Chichewa hymns… Hun huisje is voor mij een plaats van liefde en vrede…
Hoe vaak heeft onze God laten zien dat Hij de “Vader aller barmhartigheden is en de God aller vertroosting..!” Dat Hij de God is Die Liefde is, zelfs in Zijn oordelen… Enkele weken geleden kwam de cycloon Freddy over Malawi… Veel mensen hebben hun bezittingen verloren, hun huizen zijn afgebroken door het water, maar ook veel mensenlevens zijn weggenomen… Aubrey en Tonde zijn naar de huizen gegaan van de mensen die het zwaarste getroffen waren in Chadzunda en in de dorpen om ons heen. Ze spraken met hen en nodigden hen uit om op de woensdag daarna naar het missiecentrum te komen.
Die woensdag luisterden we samen naar Gods woorden uit Jeremia 7… Dat het Gods hand is, die dit gedaan heeft, vanwege al onze zonden… Maar dat Hij dit ook in Zijn liefde doet, omdat Hij wil dat wij naar Hem terugkeren, zodat Hij ons kan genezen en zegenen… Zodat onze zonden kunnen worden vergeven en we gereed zullen zijn voor de komst van de Heere Jezus… Na de dienst nodigden we hen uit om op vrijdag terug te komen om wat voedsel te ontvangen voor hun gezinnen…
De mensen ontvingen het voedsel met blijdschap en dankbaarheid… We hopen en verlangen dat dit alles zondaren heeft gebracht tot de Enige en volkomen Zaligmaker… Dat velen hun klederen hebben gewassen in het bloed van het Lam…
Nu ik deze woorden aan het schrijven ben, is het nog maar negen dagen totdat we de bus hopen horen thuiskomen en dat we het gezin weer zullen zien dat ons zo dierbaar is… De volgende keer hopen we daarom weer meer te delen over hun leven hier. We willen jullie bedanken voor jullie gebeden en voor jullie gaven… Wij bidden ook voor jullie en wensen jullie allemaal de zegen van onze God…
Veel liefde van ons allemaal hier in Malawi!